Dom nad Bugiem
Zwiedzanie
Odkrywkowa kopalnia kredy jest jedyną tego typu kopalnią czynną obecnie w Polsce. Początki eksploatacji kredy w Mielniku datuje się na wiek XVI. Wydobywano ją początkowo do celów budowlanych metodą tzw. "biedaszybów". Aż do roku 1952 było to wydobycie ręczne wykorzystywane wyłącznie dla potrzeb okolicznych mieszkańców. Od połowy XX wieku rozpoczęto eksploatację na skalę przemysłową. Wybudowano również nowoczesny zakład przetwórczy. Dziś roczne wydobycie kredy wynosi około 80 tys. ton.
Cały teren kopalni jest najlepiej widoczny od strony ulicy Duboisa (Taras Widokowy).
Taras Widokowy Na Kopalnię Kredy
6 Stanisława DuboisOdkrywkowa kopalnia kredy jest jedyną tego typu kopalnią czynną obecnie w Polsce. Początki eksploatacji kredy w Mielniku datuje się na wiek XVI. Wydobywano ją początkowo do celów budowlanych metodą tzw. "biedaszybów". Aż do roku 1952 było to wydobycie ręczne wykorzystywane wyłącznie dla potrzeb okolicznych mieszkańców. Od połowy XX wieku rozpoczęto eksploatację na skalę przemysłową. Wybudowano również nowoczesny zakład przetwórczy. Dziś roczne wydobycie kredy wynosi około 80 tys. ton.
Cały teren kopalni jest najlepiej widoczny od strony ulicy Duboisa (Taras Widokowy).
Ziołowy Zakątek to unikatowy w skali świata obiekt agroturystyczny położony w samym sercu najczystszego regionu Polski, Podlasia. To atrakcja dla tych wszystkich, którzy szukają wytchnienia od zgiełku miasta.
Ziołowy Zakątek na powierzchni prawie 20 ha skupia bogatą kulturę i tradycję Podlasia. Znajdziesz tu charakterystyczne dla regionu zabudowy, rękodzieło, a przede wszystkim wszechobecne zioła.
Ziołowy Zakątek
Ziołowy Zakątek to unikatowy w skali świata obiekt agroturystyczny położony w samym sercu najczystszego regionu Polski, Podlasia. To atrakcja dla tych wszystkich, którzy szukają wytchnienia od zgiełku miasta.
Ziołowy Zakątek na powierzchni prawie 20 ha skupia bogatą kulturę i tradycję Podlasia. Znajdziesz tu charakterystyczne dla regionu zabudowy, rękodzieło, a przede wszystkim wszechobecne zioła.
Warto odwiedzić miasto Siemiatycze, urocze miasteczko z dwoma zalewami. Nad zalewem możliwość wypożyczenia kajaków, kąpielisko, piękny widok na miasto.
Siemiatycze
Warto odwiedzić miasto Siemiatycze, urocze miasteczko z dwoma zalewami. Nad zalewem możliwość wypożyczenia kajaków, kąpielisko, piękny widok na miasto.
Święta Góra Grabarka to miejsce, gdzie od stuleci podążają prawosławni pielgrzymi. Jej najstarsze dzieje nie są znane. Góra zasłynęła w 1710r., kiedy epidemia cholery szalała na terenach Podlasia. W tym czasie pewnemu starcowi we śnie zostało objawione, że ratunek można znaleźć na pobliskim wzgórzu. Wierni poszli za głosem Bożym, przynosząc ze sobą krzyże. Z modlitwą obmywali się i pili wodę ze źródełka. Według kroniki siemiatyckiej parafii ratunek od choroby znalazło wówczas ok. 10 tys. ludzi. W podzięce Bogu za cud zbudowano na tym miejscu drewnianą kapliczkę Przemienienia Pańskiego. Cerkiew przebudowywana, remontowana, upiększana dotrwała do 1990r, kiedy to podpalona spłonęła doszczętnie. Nowa cerkiew została wyświęcona w 1998r. Jest już murowana.
W 1947r. na Świętej Górze powstał prawosławny żeński klasztor św. Marty i Marii. Od tej pory historia Góry jest nieodłączna od dziejów klasztoru. Siostry modlą się i opiekują się tym świętym miejscem.
Od 2000r na Świętej Górze znajduje się Iwierska Ikona Matki Bożej napisana na Świętej Górze Atos, podarowana na pamiątkę 2000 lat chrześcijaństwa.
Od setek lat ludzie przychodzą tu z prośbą i modlitwą o pomoc. Zostawiają swoje krzyże, pod którymi kryją się ich osobiste troski, smutki i radości. Przychodzą, aby tu znaleźć ukojenie, radość, pociechę i wzmocnienie.
Najbardziej liczne pielgrzymki przybywają na Świętą Górę na święto Przemienienia Pańskiego (18/19 sierpnia), ale wierni, pielgrzymi i turyści docierają tu przez cały rok.
Grabarka
Święta Góra Grabarka to miejsce, gdzie od stuleci podążają prawosławni pielgrzymi. Jej najstarsze dzieje nie są znane. Góra zasłynęła w 1710r., kiedy epidemia cholery szalała na terenach Podlasia. W tym czasie pewnemu starcowi we śnie zostało objawione, że ratunek można znaleźć na pobliskim wzgórzu. Wierni poszli za głosem Bożym, przynosząc ze sobą krzyże. Z modlitwą obmywali się i pili wodę ze źródełka. Według kroniki siemiatyckiej parafii ratunek od choroby znalazło wówczas ok. 10 tys. ludzi. W podzięce Bogu za cud zbudowano na tym miejscu drewnianą kapliczkę Przemienienia Pańskiego. Cerkiew przebudowywana, remontowana, upiększana dotrwała do 1990r, kiedy to podpalona spłonęła doszczętnie. Nowa cerkiew została wyświęcona w 1998r. Jest już murowana.
W 1947r. na Świętej Górze powstał prawosławny żeński klasztor św. Marty i Marii. Od tej pory historia Góry jest nieodłączna od dziejów klasztoru. Siostry modlą się i opiekują się tym świętym miejscem.
Od 2000r na Świętej Górze znajduje się Iwierska Ikona Matki Bożej napisana na Świętej Górze Atos, podarowana na pamiątkę 2000 lat chrześcijaństwa.
Od setek lat ludzie przychodzą tu z prośbą i modlitwą o pomoc. Zostawiają swoje krzyże, pod którymi kryją się ich osobiste troski, smutki i radości. Przychodzą, aby tu znaleźć ukojenie, radość, pociechę i wzmocnienie.
Najbardziej liczne pielgrzymki przybywają na Świętą Górę na święto Przemienienia Pańskiego (18/19 sierpnia), ale wierni, pielgrzymi i turyści docierają tu przez cały rok.
Pierwsze ślady pobytu człowieka na terenie gminy Mielnik pochodzą z okresu neolitu. Ówczesne „złoto” tamtej epoki, krzemień, znajdujący się w kredzie przyciągnął tu ludzi. Stałe osadnictwo datowane jest na XI – XII wiek. Gród mielnicki powstał być może w 1038r. podczas wyprawy Wielkiego Księcia Kijowskiego Jarosława przeciw Jaćwingom. W tym okresie był to teren rywalizacji pomiędzy książętami polskimi a ruskimi. Po raz pierwszy nazwa Mielnik /Mielnica/ pojawia się w Latopisie Ipatijewskim w roku 1240, gdy Tatarzy zniszczyli gród mielnicki i po raz drugi w roku 1260 gdzie przed ikoną Spasa Izbawnika /Chrystusa Zbawiciela i Odkupiciela/ modlił się ruski książę halicko-włodzimierski Daniło.
W czasie zwierzchności książąt mazowieckich w 1440r. od Bolesława IV Mazowieckiego Mielnik otrzymuje prawa miejskie chełmińskie. Pierwsza wzmianka o istnieniu zamku mielnickiego z 1379r. pochodzi z relacji kronikarza krzyżackiego Wiganda z Marburga. Okres świetności Mielnika przypada na czasy panowania Jagiellonów. W 1486r. na zamku mielnickim przebywał Kazimierz Jagiellończyk. W 1501r. oczekiwał tu na koronę polską Aleksander. Pobyt Aleksandra okazał się bardzo ważny dla miasta. Jako jedno z pierwszych miast podlaskich Mielnik w 1501r. otrzymał prawa miejskie magdeburskie. Tu zostają podpisane dwa ważne dokumenty unia mielnicka i przywilej mielnicki. Aleksander na zamku mielnickim przebywał także w latach 1503 i 1504.
Ponownie oczekuje tu w 1505r. na koronę Zygmunt zwany później Starym. W tymże roku zostaje zwołany tu sejm litewski. Pobyty monarchów stawiały Mielnik w pierwszym rzędzie miast litewskich. W 1569r. Mielnik wraz z województwem podlaskim zostaje wcielony do Korony Polskiej. Wzmianka o Mielniku została umieszczona w pracy Włocha Aleksandra Gwagnina wydanej drukiem w 1578r. „Sarmatia Europeae despiripto”.
Kres świetności miasta przypada na połowę XVII wieku, gdy województwo podlaskie znalazło się w strefie walk i przemarszów wojsk. W 1656r Mielnik niszczą Szwedzi a w 1657 wojska siedmiogrodzkie Jerzego II Rakoczego oraz wyprawy wojsk moskiewskich. Zniszczeń dokonanych przez wojska szwedzkie, siedmiogrodzkie dopełniały marsze zbuntowanych wojsk koronnych i litewskich, które w latach 1662 i 1663 nie otrzymały wynagrodzenia i grabiły mienie mieszczan mielnickich. Dodatkowe żniwo zebrały zarazy panujące w latach 1653-1661. Ludność Mielnika zmniejsza się z około 1500 osób z połowy XVI wieku do 480 w 1662 roku a 97 w 1717r.
Pod koniec XVIII wieku następuje ożywienie gospodarcze dzięki odkrywkowej eksploatacji kredy. Mielnik staje się jednym z najważniejszych ośrodków wapienniczych na Podlasiu, chociaż w samej miejscowości nie powstało wiele budynków murowanych. W 1934r. na wniosek mieszkańców Mielnik zostaje pozbawiony praw miejskich. W czasie II wojny światowej rzeka Bug stanowi granicę pomiędzy III Rzeszą a Związkiem Radzieckim. Mielnik zostaje wysiedlony przez władzę radziecką i przeniesiony na Grabowiec i Poręby. Obecnie Mielnik jest wsią liczącą niespełna 900 mieszkańców.
Mielnik
Pierwsze ślady pobytu człowieka na terenie gminy Mielnik pochodzą z okresu neolitu. Ówczesne „złoto” tamtej epoki, krzemień, znajdujący się w kredzie przyciągnął tu ludzi. Stałe osadnictwo datowane jest na XI – XII wiek. Gród mielnicki powstał być może w 1038r. podczas wyprawy Wielkiego Księcia Kijowskiego Jarosława przeciw Jaćwingom. W tym okresie był to teren rywalizacji pomiędzy książętami polskimi a ruskimi. Po raz pierwszy nazwa Mielnik /Mielnica/ pojawia się w Latopisie Ipatijewskim w roku 1240, gdy Tatarzy zniszczyli gród mielnicki i po raz drugi w roku 1260 gdzie przed ikoną Spasa Izbawnika /Chrystusa Zbawiciela i Odkupiciela/ modlił się ruski książę halicko-włodzimierski Daniło.
W czasie zwierzchności książąt mazowieckich w 1440r. od Bolesława IV Mazowieckiego Mielnik otrzymuje prawa miejskie chełmińskie. Pierwsza wzmianka o istnieniu zamku mielnickiego z 1379r. pochodzi z relacji kronikarza krzyżackiego Wiganda z Marburga. Okres świetności Mielnika przypada na czasy panowania Jagiellonów. W 1486r. na zamku mielnickim przebywał Kazimierz Jagiellończyk. W 1501r. oczekiwał tu na koronę polską Aleksander. Pobyt Aleksandra okazał się bardzo ważny dla miasta. Jako jedno z pierwszych miast podlaskich Mielnik w 1501r. otrzymał prawa miejskie magdeburskie. Tu zostają podpisane dwa ważne dokumenty unia mielnicka i przywilej mielnicki. Aleksander na zamku mielnickim przebywał także w latach 1503 i 1504.
Ponownie oczekuje tu w 1505r. na koronę Zygmunt zwany później Starym. W tymże roku zostaje zwołany tu sejm litewski. Pobyty monarchów stawiały Mielnik w pierwszym rzędzie miast litewskich. W 1569r. Mielnik wraz z województwem podlaskim zostaje wcielony do Korony Polskiej. Wzmianka o Mielniku została umieszczona w pracy Włocha Aleksandra Gwagnina wydanej drukiem w 1578r. „Sarmatia Europeae despiripto”.
Kres świetności miasta przypada na połowę XVII wieku, gdy województwo podlaskie znalazło się w strefie walk i przemarszów wojsk. W 1656r Mielnik niszczą Szwedzi a w 1657 wojska siedmiogrodzkie Jerzego II Rakoczego oraz wyprawy wojsk moskiewskich. Zniszczeń dokonanych przez wojska szwedzkie, siedmiogrodzkie dopełniały marsze zbuntowanych wojsk koronnych i litewskich, które w latach 1662 i 1663 nie otrzymały wynagrodzenia i grabiły mienie mieszczan mielnickich. Dodatkowe żniwo zebrały zarazy panujące w latach 1653-1661. Ludność Mielnika zmniejsza się z około 1500 osób z połowy XVI wieku do 480 w 1662 roku a 97 w 1717r.
Pod koniec XVIII wieku następuje ożywienie gospodarcze dzięki odkrywkowej eksploatacji kredy. Mielnik staje się jednym z najważniejszych ośrodków wapienniczych na Podlasiu, chociaż w samej miejscowości nie powstało wiele budynków murowanych. W 1934r. na wniosek mieszkańców Mielnik zostaje pozbawiony praw miejskich. W czasie II wojny światowej rzeka Bug stanowi granicę pomiędzy III Rzeszą a Związkiem Radzieckim. Mielnik zostaje wysiedlony przez władzę radziecką i przeniesiony na Grabowiec i Poręby. Obecnie Mielnik jest wsią liczącą niespełna 900 mieszkańców.
Krajobraz kulinarny
Pyszne jedzenie, można miło spędzić czas na basenie za dodatkową opłatą oraz w spokoju w pięknym widokiem na Bug wypić kawę.
Dwór w Zabużu
Pyszne jedzenie, można miło spędzić czas na basenie za dodatkową opłatą oraz w spokoju w pięknym widokiem na Bug wypić kawę.
Slow life
Osłowo wieś w której spędziłam dzieciństwo. Tutaj zaznasz spokoju, ciszy, spotkasz zwierzęta domowe krowy, kury, konia, a o poranku budzić Cię będzie pianie koguta
Osłowo
Osłowo wieś w której spędziłam dzieciństwo. Tutaj zaznasz spokoju, ciszy, spotkasz zwierzęta domowe krowy, kury, konia, a o poranku budzić Cię będzie pianie koguta